Not so alone..

Bizimkiler sonunda geldi yanlız günlerim de bitti. Bir yandan üzüldüm çok alıştım tek yaşamaya bu kadar kısa zamanda ama bir yandan da özlemişim yani. İtalya ve Fransa macerelarını dinlerken inanılmaz eğlendim. Çok keyif aldıkları belliydi ayrıca yabancı dil sorunu çekerler mi diye endişe ederken meğer gayet güzel anlaşabiliyorlarmış. Onları dinlemek, mutlu olduklarını ve keyif aldıklarını görmek inanılmaz zevkliydi.

Birşey almayacakları konusunda anlaşmışken getirdiklerini görünce bayıldım resmen. Bir süredir Bruchino ve Sevgiliyle küçük dijital fotograf makinelerine bakıp iç çekerken babişin bavulundan makineyi çıkartmasıyla deliye döndüm. Garip bir şekilde istediğim şeyi seziyor sanırım çünkü daha öncede gelirken getirdiği parfüm uzun zamandır istediğim parfüm çıkmıştı. Tabi yine en çok ilgilendiğim çikolatalar oldu o ayrı. Bir ara anlaşamadığımız zamanlar oldu dedi annem. Önemli birşey gelcek diye beklerken ben Paris'te okumanızı babanızsa İtalya'da okumanızı istiyor. Bir türlü anlaşamadık dedi. Yarıldım gülmekten. Neyse ki planlarımı gerçekleştirmek istediğim zaman ikna etme süreci yaşamayacağımı öğrenmiş bulunuyorum. Belki Ritmo'yla gerçekten başarırız ve gideriz.

Son olarak yine Ritmo'ya bir not. Kızlarına bir paket var. En yakın zamanda teslim edilmesi gerek aklında olsunn=))